No vello galego aldeán facíase, igual que en francés ou inglés, a diferenza entre esperar (ter esperanza de...) e agardar (facer tempo até ou para...). Consecuentemente, dicíase: agardo o mañá sen esperar nada del, mais non: espero o mañá sen agardar nada del. Espero que veñades á festa mais: agardade por min; agarda até mañá; hai que agardar a que chova; agarda que te agardarás, agardar os sete agardares; agardar a súa.
Pola influencia do español, esperar foi chapando o territorio de agardar e diminuíndo o seu uso. Así chegaron os espera pola túa irmá; hai que esperar a que pare de chover, etc.
Converter esperar en sinónimo de agardar constitúe un empobrecemento (máis) do galego.
Ningún comentario:
Publicar un comentario